Σαν σήμερα, στις 31 Δεκεμβρίου 2021, εκκενώνεται το Στέκι στο Βιολογικό που στεγαζόταν επί 34 συναπτά χρόνια σε κτίριο του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου της Θεσσαλονίκης.
Από το 1988, όταν η τότε «Εναλλακτική Ομάδα Βιολογικού» καταλαμβάνει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο στην είσοδο του πανεπιστημιακού συγκροτήματος, το στέκι αποτέλεσε τη μακροβιότερη κατάληψη σε πανεπιστημιακό έδαφος στον ελλαδικό χώρο. Οι ρίζες του στεκιού πάνε πίσω στις καταλήψεις και του αγώνες ενάντια στο νόμο Τρίτση, το Νοέμβριο του 1987, όταν φοιτητές-ριες και αλληλεγγύοι-ες καταλαμβάνουν το ‘9όροφο’ κτίριο του ΑΠΘ για να οργανώσουν ένα κέντρο αγώνα. Μέσα από τη ζύμωση που έφερε η κατάληψη και ο αγώνας, αντιλαμβανόμενοι-ες τη σημασία της ύπαρξης ενός σταθερού σημείου συνάντησης και οργάνωσης, προχωράνε στην κατάληψη που θα γινόταν το ‘Στέκι στο Βιολογικό’. Από το φθινόπωρο του 1989 αποκτά μόνιμο χαρακτήρα η διοργάνωση στο Βιολογικό κάθε Σάββατο συναυλιών με D.I.Y. μπάντες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το ‘Βιολογικό’ μπορεί να ήταν ευρύτερα γνωστό για τις DIY συναυλίες που διοργανώνονταν στο χώρο του, αλλά σημαντικότατη ήταν η ύπαρξή του όλα τα χρόνια, για τη φιλοξενία συνελεύσεων, ραδιοφώνου, εκδηλώσεων αλληλεγγύης σε κρατουμένους-διωκόμενους, σε ολικές αρνητές στράτευσης και μετανάστ(ρι)ες, αλλά και για την πραγματοποίηση σειράς αντιμαθημάτων, θεατρικών παραστάσεων, κλπ. Από το 2016 στεγαζόταν στον χώρο και συνέλευση Θεσσαλονίκης του «Ταμείου Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκομένων Αγωνιστ(ρι)ών».
Η πρώτη απόπειρα να κλείσει το ‘Στέκι στο Βιολογικό’ γίνεται από τις φοιτητικές παρατάξεις τα Χριστούγεννα του 1992 όταν 3 φορές γίνεται προσπάθεια να τσιμεντώθει η πόρτα, χωρίς όμως αυτό να γίνει εφικτό, χάρη στην αποφασιστικότητα που δείχνουν οι καταληψίες και αλληλέγγυοι-ες. Στη συνέχεια όμως βρίσκεται στο στόχαστρο των αστυνομικών και πανεπιστημιακών αρχών, με επανειλημμένες προσπάθειες εκκένωσής του, αλλά και επιθέσεις εναντίων του χώρου και των συντρόφων-ισσων που το διαχειρίζονταν. Επιθέσεις που όμως συναντούσαν τη σθεναρή αντίσταση του κινήματος. Έτσι δεν ήταν τυχαία η επιλογή της ημέρας και της ώρας της εκκένωσης, γνωρίζοντας ότι θα ήταν από τις λίγες ευκαιρίες που θα τους παρουσιαζόντουσαν για την ολοκλήρωση της εκκένωσης του χώρου.
Φυσικά, σκοπός δεν ήταν η απόδοση του κτιρίου στις πανεπιστημιακές αρχές του ΑΠΘ για την κατασκευή βιβλιοθήκης όπως προφασίζονταν, αλλά η επιχείρηση εντασσόταν σε μία συνολικότερη επίθεση που λαμβάνει μέρος στους πανεπιστημιακούς χώρους ενάντια σε κάθε ριζοσπαστική, αυτοοργανωμένη και αντιεμπορευματική φωνή που κινείται μέσα σε αυτούς. Μία επίθεση που πέρα από την εκκένωση των κατειλημμένων χώρων, περιλαμβάνει τη δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας, νόμο για τη διαγραφή των «αιώνιων φοιτητών», σύνδεση της έρευνας με την ελεύθερη αγορά κ.α!
Τρία χρόνια μετά ο χώρος του «Βιολογικού» παραμένει κενός. Ένας από τους πιο ζωντανούς χώρους του πανεπιστημίου, οδηγήθηκε στη σιωπή και την ανυπαρξία. Οι αγώνες όμως του βιολογικού συνεχίζονται, σε νέους χώρους, με νέους συντρόφους και συντρόφισσες. Όπως αναγραφόταν σε ένα τοίχο του στεκιού πίσω στο 1988˙ Πέρα από τη λογική, υπάρχει και το όνειρο!
Οι ιδέες μας δεν εκκενώνονται!
Οι αγώνες μας δεν καταστέλλονται!
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις!
Μία συλλογή αφισών από τα 34 χρόνια αυτοοργάνωσης, ζύμωσης και αλληλεγγύης
https://arxeio2147.espivblogs.net/archives/tag/steki-sto-viologiko
