Από την εποχή της μεταπολίτευσης, όταν και αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά η νεότερη ιστορία του αναρχικού κινήματος στην Ελλάδα η αφίσα αποτέλεσε ένα από τα βασικότερα  μέσα προπαγάνδισης και δημόσιας παρέμβασης των αναρχικών/αντιεξουσιαστικών/αυτόνομων πολιτικών ομάδων. Βρισκόμαστε ακόμα στην εποχή πριν το ίντερνετ, έτσι η αφίσα, τα “spray” και η προκήρυξη που μοιραζόταν χέρι με χέρι, αποτελούν τα κατεξοχήν εργαλεία δημόσιας απεύθυνσης  για τον «αναρχικό χώρο», δεδομένου ότι η παρουσία του στα αστικά ΜΜΕ δεν αποτελεί επιλογή.

Η σταδιακή διεύρυνση του ‘χώρου’ με νέες συλλογικότητες και η ανάγκη αφενός της δημόσιας αντιπαράθεσης στον κυρίαρχο λόγο και αφετέρου της εξερεύνησης νέων μορφών οργάνωσης μέσα από δημόσια καλέσματα σε συνελεύσεις, εκδηλώσεις, πορείες και συγκρούσεις, συνετέλεσε στη μεγάλη αύξηση της παραγωγής και της τοιχοκόλλησης αφισών. Η αφίσα έγινε συνώνυμη της αναρχικής παρουσίας και δράσης σε κάθε άκρη στον ελλαδικό χώρο. Αυτό όμως δε συνέβαινε πάντα μέσα σε φιλόξενα περιβάλλοντα.

Σειρά νομοθετημάτων, πότε με πρόσχημα την προστασία της ιδιωτικής περιουσίας, πότε για την «προστασία του περιβάλλοντος» ερχόταν να περιορίσει ή και να απαγορεύσει την αφισοκόλληση. Ακόμα πιο πρόσφατα, ο «εξευγενισμός» των αστικών κέντρων περνάει μέσα από την «καθαρότητα» του αστικού τοπίου. Οι αφίσες, τα συνθήματα, τα graffiti, δεν έχουν χώρο μέσα στα τουριστικοποιημένα κέντρα, και όπου δεν αναλαμβάνουν διάφορες δημοτικές υπηρεσίες, εμφανίζονται διάφορες «αυτόκλητες» αστικές ομάδες να επιτελέσουν το έργο αυτό. Δεκάδες όμως είναι και οι ιστορίες όπου τα ίδια τα μέλη πολιτικών ομάδων αφισοκόλλησης βρέθηκαν αντιμέτωπα με βίαιες προσαγωγές και ξυλοδαρμούς από τα ένστολα όργανα της τάξης ή και βίαιης αντιπαράθεσης με φασιστικές ομαδοποιήσεις.

Στο νέο ψηφιακό περιβάλλον υπάρχει μεγάλη τάση της αντικατάστασης της αφίσας δρόμου από ψηφιακά posts και banners. Η ευκολία και η οικονομία της ανάρτησης με ένα κουμπί, καθώς και η εντύπωση που τείνει να κυριαρχήσει ότι η κοινωνία πλέον προσλαμβάνει τα πάντα μόνο μέσα από το ίντερνετ, έρχεται  να ανταγωνιστεί την αμεσότητα της αφισοκόλλησης.

Όμως για όσους το ζήσαμε, μπορούμε να πούμε με σιγουριά, ότι κανένας αριθμός από likes δε θα έρθει ποτέ να αντικαταστήσει την ικανοποίηση από την εικόνα του περαστικού που θα κάτσει υπομονετικά να διαβάσει την αφίσα που κόλλησες λίγη ώρα πριν.

Το Αρχείο ‘2147’ ξεκίνησε ως μία πρωτοβουλία μέσα από τη Βιβλιοθήκη της Κατάληψης στο Μπίνειο (Μυτιλήνη), η οποία έχει σκοπό να συμβάλει στη διάσωση αυτής της κινηματικής συλλογκής μνήμης. Παράλληλα με ανάλογα εγχειρήματα επιθυμεί να συμμετέχει στην αποτύπωση της ιστορίας του ανταγωνιστικού κινήματος με ιδία μέσα. Ως εκ τούτου σκοπός του εγχειρήματος είναι να συλλέξει και να προβάλει αφίσες που προέκυψαν μέσα από συλλογικότητες του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού/αυτόνομου κινήματος, καθώς επίσης και αυτών των αγώνων και των διευρυμένων πρωτοβουλιών ή/και συλλογικοτήτων που βρέθηκαν να ενστερνίζονται την οριζόντια, αντιιεραρχική και αδιαμεσολάβητη οργάνωση που προέταξε ο χώρος αυτός. Έτσι στα περιεχόμενα της ιστοσελίδας θα βρεθούν όσες αφίσες μπόρεσαν να συλλεχθούν από τα τελευταία 50 χρόνια. Αφίσες λόγου, καλεσμάτων, καταλήψεων, αγώνων και αυτοοργανωμένων εκδηλώσεων.

Παρά την προσπάθεια να συλλεχθεί όσο το δυνατόν περισσότερο υλικό από τα χρόνια αυτά, η πραγματικότητα καθιστά το εγχείρημα αυτό αδύνατο ως προς την ολοκλήρωσή του. Έτσι, όποια/ος μπορεί να συμβάλει με υλικό θα συνέβαλε με τον τρόπο του στην ιστορία αυτή, που ακόμα γράφεται.

Το Αρχείο ‘2147’, αντιλαμβανόμενο τον εαυτό του ως κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος, αντιτίθεται στη χρήση του υλικού για τον οποιοδήποτε άλλο σκοπό πέρα από την ενίσχυση των αγώνων.

Φεβρουάριος 2023