Σαν σήμερα, στις 4 Ιανουαρίου 2008, φεύγει από τη ζωή σε ηλικία 100 χρόνων, ο σαλονικιός αγωνιστής Γιάννης Ταμτάκος.
Ο ‘Μπαρμπα-Γιάννης’, όπως ήταν γνωστός στους εργατικούς-αγωνιστικούς κύκλους, γεννήθηκε το 1908 στις Φώκιες της Μικράς Ασίας και το 1914 βρέθηκε πρόσφυγας στη Θεσσαλονίκη, όπου από μικρό παιδί βρέθηκε να κάνει ‘δουλειές του ποδαριού’. Από την εφηβεία του βρέθηκε να οργανώνεται σε συνδικαλιστικές οργανώσεις, και το 1928, ως τσαγκάρης εκλέχτηκε γραμματέας του σωματείου υποδηματεργατών Θεσσαλονίκης. Για τη δράση του, στοχοποιήθηκε από τις αρχές, και το 1931 σε μία από τις σοβαρότερες επιθέσεις που είχε δεχθεί, πυροβολήθηκε στο μάγουλο από ομάδα χωροφυλάκων και μόνο χάρη στη φροντίδα των συντρόφων του και των γιατρών κατάφερε να γλυτώσει.
Μετά την αιματηρή καταστολή της Απεργίας του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, καταδικάστηκε ερήμην μαζί με 52 εργάτες ως ένας από τους υποκινητές της απεργίας. Βρέθηκε σε διάφορες φυλακές και τόπους εξορίας μέχρι το 1942, όπου κατάφερε να αποδράσει από το Τμήμα Μεταγωγών του Πειραιά και να περάσει στην παρανομία.
Τα χρόνια της εξορίας αποχώρησε από την ομάδα Πουλιόπουλου και εντάχθηκε στην τροτσκιστική ομάδα του Άγη Στίνα. Μέσα από τις τάξεις των αρχειομαρξιστών, κηρύσσει και αγωνίζεται για τη συναδέλφωση των εμπόλεμων στρατιωτών και εναντιώνεται στη συστράτευση με τις δυνάμεις του ΕΑΜ, ενώ παράλληλα ασκεί κριτική για τη γραφειοκρατικοποίηση των κομμουνιστικών κομμάτων. Αυτό τον φέρνει πλέον στο στόχαστρο και του ΕΛΑΣ και στη λίστα στόχων της Ο.Π.Λ.Α., και εξαναγκάζεται να κυκλοφορεί με πλαστά στοιχεία και να παραμένει κρυμμένος με συντρόφους του σε σπίτια της Αθήνας.
Στα τέλη της δεκαετίας του ’40, αποχωρεί πλέον και από τις τροτσκιστικές οργανώσεις και σύμφωνα με αφηγήσεις συντρόφων του αρχίζει να ενστερνίζεται πλέον τις αναρχικές ιδέες και ιδανικά. Στους φίλους και συντρόφους του, δήλωνε ότι σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το βιβλιαράκι ‘Προς τους Νέους’ του Πιετρ Κροπότκιν.
Το 1951, αναγκάζεται να μεταναστεύσει στην Αυστραλία, μέχρι το 1966 όταν και επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη. Εκεί συνδέεται ιδεολογικά και πολιτικά με τον αντιεξουσιαστικό χώρο της πόλης και συμμετέχει με τις δυνάμεις που του απομένουν σε εκδηλώσεις του.
Ο Μπαρμπα-Γιάννης συνέχισε να εμπνέει τους συντρόφους του μέσα από τη διαύγεια, την ταπεινότητα, το ήθος του, αλλά κυρίως τη βαθιά του πίστη στο ζήτημα της κοινωνικής χειραφέτησης, για την οποία δεν έπαψε να μελετά, να ενημερώνεται και να αγωνίζεται μέχρι τέλους!
Η αυτοβιογραφία του «Αναμνήσεις μιας ζωής στο Επαναστατικό κίνημα», μέσα στις σελίδες της οποίας ξεδιπλώνονται επίσης τα σημαντικότερα γεγονότα του εργατικού και ανταγωνιστικού κινήματος, κυκλοφόρησε αρχικά το 2003 από τους “Κύκλους Αντιεξουσίας” και αργότερα σε επανέκδοση το 2016 από τις εκδόσεις ‘Ελεύθερος Τύπος’.
Αφίσες μνήμης και εκδηλώσεων για το Γιάννη Ταμτάκο
https://arxeio2147.espivblogs.net/archives/category/gegonota/giannis-tamtakos
