Σαν σήμερα, στις 9 Οκτωβρίου 2009, πεθαίνει ο 25χρονος Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ εξαιτίας των χτυπημάτων και των βασανιστηρίων που υπέστη μερικές μέρες νωρίτερα μετά την αναίτια προσαγωγή του στο Α.Τ. Νίκαιας.
Τα ξημερώματα της 26ης Σεπτέμβρη, 15 αστυνομικοί εισβάλλουν στο σπίτι Πακιστανών εργατών στη Νίκαια. Ο Μοχάμεντ ξυλοκοπείται μαζί με συγγενείς και συγκατοίκους του. Στη συνέχεια τον μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα Νίκαιας σαν ύποπτο για επίθεση σε ανήλικο ομοεθνή του και εκεί συνεχίζεται ο άγριος ξυλοδαρμός του. Τον δένουν χειροπόδαρα και τον χτυπούν με γκλομπς. Του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χέρια και στα γόνατα. Τα βασανιστήρια συνεχίζονται για 4 ημέρες, όταν και μετά την παρουσία του στα δικαστήρια, απελευθερώνεται με περιοριστικούς όρους, αφού ο μηνυτής του δεν τον αναγνώρισε. Όταν εμφανίζεται στο τμήμα Νίκαιας ο αδερφός του για να τον παραλάβει, οι μπάτσοι των υποχρεώνουν να υπογράψει έγγραφο όπου δηλώνει ότι «δεν έφερε μώλωπες όταν έφυγε από το Α.Τ.»(!).
Όπως δήλωσε αργότερα ο αδελφός του:“Στο δικαστήριο που τον πήγαν μετά από τέσσερις ημέρες, ο συμπατριώτης μας, που υποτίθεται ότι τον είχε κατηγορήσει, αναίρεσε. Δεν γνώρισε στο πρόσωπό του αυτόν που κατηγορούσε. Και τότε τον άφησαν ελεύθερο. Του έδωσαν ένα χαρτί που έγραφε ότι σε ένα μήνα πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Γύρισε στο σπίτι, αλλά δεν ήταν πια ο ίδιος. Ένα παιδί εικοσιπέντε ετών που δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια του. Δεν πήγε στη δουλειά του πια… Φοβηθήκαμε πολύ, αλλά μας έδινε κουράγιο. Θα φύγει, έλεγε, ο πόνος από το ηλεκτροσόκ και θα γίνω καλά. Με αυτή την ελπίδα μέναμε κι εμείς. Μα βλέπαμε ότι δεν γινόταν καλά. Στο νοσοκομείο δεν μπορούσαμε να τον πάμε, από φόβο. Δεν είχε κανένας μας χαρτιά. Μετά δεν ξέραμε αν θα τον έπιαναν και εκεί. Και έτσι, μέρα με τη μέρα, χειροτέρευε η κατάστασή του. Μέχρι που, μια μέρα, κοιμήθηκε το βράδυ αργά και όταν πήγαμε να τον ξυπνήσουμε είχε παγώσει… Ήταν νεκρός.”.
Ως απάντηση στη δολοφονία του Μοχάμεντ, το Σάββατο 17 Οκτωβρίου, διοργανώνεται πορεία στους δρόμους τη περιοχής, όπου στη συνέχεια επιτίθεται στο Α.Τ Νίκαιας. Η πορεία υποχωρεί συντεταγμένα μέσα σε επιδοκιμασίες από τη γειτονιά, αλλά δέχεται επίθεση από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, και προσάγονται 11 σύντροφοι. Λόγω των προσαγωγών μεγάλο αριθμός των συγκεντρωμένων προχωράει σε κατάληψη του Δημαρχείου Νίκαιας απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση των αιχμαλώτων συντρόφων και συντροφισσών.
Εν τέλει από τις προσαγωγές, οι 8 μετατρέπονται σε συλλήψεις. Στους 3 αποδόθηκαν κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα ενώ οι υπόλοιποι 5 διώκονται σε βαθμό κακουργήματος σύμφωνα και με τον πρόσφατα ψηφισμένο “κουκουλονόμο” του υπουργού Προ.Πο Χρήστου Μαρκογιαννάκη. Αποτέλεσε μάλιστα, την πρώτη προσπάθεια εφαρμογής την εν λόγω διάταξης, που αποτέλεσε το νέο πολυδιαφημισμένο όπλο στη νομοθετική φαρέτρα του κράτους ενάντια στους αντιστεκόμενους,, ως επακόλουθο της μεγάλης εξέγερσης του 2008. Με βάση τις διατάξεις του συγκεκριμένου ιδιώνυμου, ποινικοποιούταν κακουργηματικά η κάλυψη των προσώπων διαδηλωτών που διώκονταν για ενέργειες κοινωνικής αντιβίας πλημμεληματικού χαρακτήρα. Σε όσους-ες διώκονταν, επιβάλλονταν περιοριστικοί όροι, τεράστιες χρηματικές εγγυήσεις, απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και τακτική εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα, δηλαδή ένα καθεστώς οικονομικής, δικαστικής και πολιτικής ομηρίας που διαρκούσε για όσα χρόνια εκκρεμούσε η εκδίκαση. Εφόσον υπήρχε καταδίκη, επιφυλάσσονταν πολυετείς ποινές φυλάκισης. Ο κουκουλονόμος καταργήθηκε εν τέλει το Μάρτιο του 2015, ικανοποιώντας ένα από βασικά αιτήματα, στον αγώνα που διεξήγαγαν πολιτικοί κρατούμενοι της περιόδου αυτής.
Το δικαστήριο για τους συλληφθέντες της πορείας πραγματοποιήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα, το Μάρτιο του 2016, όπου και όλοι οι διωκόμενοι σύντροφοι απαλλάχτηκαν των κατηγοριών.
Στην προσπάθεια συγκάλυψης της δολοφονίας του Μοχάμεντ, ενεργοποιήθηκε όλος ο κρατικός μηχανισμός. Η ιατροδικαστική εξέταση αναφέρθηκε σε θάνατο από πνευμονικό οίδημα, αποκρύπτοντας τα εμφανή τραύματα από τα βασανιστήρια που είχε υπέστη. Τις αμέσως επόμενες ημέρες διοχετεύθηκαν στα ΜΜΕ κατευθυνόμενες «πληροφορίες αγνώστων πηγών» για τις αιτίες θανάτου του Μοχάμεντ, τον οποίο και απέδιδαν σε κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών, ακόμα και πριν τα αποτελέσματα της τοξικολογικής εξέτασης, τα οποία και πρόθυμα τις αναπαρήγαγαν. Εν τέλει, οι τοξικολογικές έδειξαν ότι οι μόνες ουσίες που βρέθηκαν προέρχονταν από τα παυσίπονα που έπαιρνε ο Μοχάμεντ για να αντιμετωπίσει τους πόνους από τα χτυπήματα που είχε δεχθεί.
Είναι επίσης αξιοσημείωτη η συγκροτημένη προσπάθεια των αστυνομικών αρχών να κλείσει γρήγορα η υπόθεση όσον αφορά τις πειθαρχικές ευθύνες των αστυνομικών. Με την από 3-11-2009 αναφορά του δικηγόρου της Πακιστανικής Κοινότητας υπεβλήθη αίτημα διενέργειας Προκαταρκτικής Διοικητικής Εξέτασης για την εξακρίβωση τυχόν πειθαρχικής ευθύνης Αστυνομικών. Επί του αιτήματος αυτού απεστάλη στις 15-01-2010 απαντητικό έγγραφο της Ελληνικής Αστυνομίας βάσει του οποίου από τη διενέργεια της Προκαταρκτικής Διοικητικής Εξέτασης δεν προέκυψε ποινική ή πειθαρχική ευθύνη των Αστυνομικών του Α.Τ. Νίκαιας, καθώς από τα στοιχεία της σχηματισθείσας διοικητικής δικογραφίας δεν προέκυψε αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ του θανάτου του Μοχαμέντ Καμράν και των συνθηκών κράτησης του στο Α.Τ. Νίκαιας και ως εκ τούτου η εν λόγω υπόθεση από πειθαρχικής πλευράς τέθηκε στο αρχείο.
Ωστόσο, εντύπωση προκάλεσε η εν λόγω απαντητική επιστολή που αναφερόταν και σε απουσία ποινικών ευθυνών καθώς η προκείμενη έρευνα αφορούσε μόνο το πειθαρχικό κομμάτι. Η ποινική διαδικασία ακόμα εκκρεμούσε, αφού διενεργείτο διακριτή προανάκριση υπό την εποπτεία του Εισαγγελέα Πειραιά. Μία διαδικασία όμως, που όπως αναμενόταν, δεν οδήγησε στην άσκηση καμίας ποινικής δίωξης.
Πρέπει επίσης να τονισθεί ότι Διοικητής του Τμήματος Ασφαλείας στο ΑΤ Νίκαιας ήταν κατά το επίδικο χρονικό διάστημα και έως τον Ιούλιο του 2013 ο Δημήτρης Γιοβανίδης, ο οποίος, όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήταν συνεργάτης και πληροφοριοδότης του πυρήνα της Χρυσής Αυγής Νίκαιας. Ο Γιοβανίδης που σύμφωνα με πηγές ήταν παρών στην έφοδο στην οικία του Μοχάμεντ, προκλητικά είχε μάλιστα δηλώσει «κατά τη διάρκεια της σύλληψης του ασκήθηκε η αναγκαία βία».
15 χρόνια μετά τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ, ήρθε ο θάνατος ενός ακόμα συνονόματού του από βασανιστήρια μέσα σε αστυνομικό τμήμα. Ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, δολοφονήθηκε μέσα στο ΑΤ Αγ. Παντελεήμονα, για να αποδείξει με το πιο σκληρό τρόπο, ότι τα αστυνομικά τμήματα και όργανα, συνεχίζουν να αποτελούν φορείς υποτίμησης, βασανιστηρίων και εξόντωσης για όποιον-α παρεκκλίνει του ομογενοποιημένου εθνικού σώματος.
Καμία κρατική δολοφονία να μην ξεχαστεί. Για όλους τους Μοχάμεντ του κόσμου…
Συλλογή από αφίσες μνήμης και οργής για τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ.
https://arxeio2147.espivblogs.net/archives/category/gegonota/mochament-kamran-atif
