Σαν σήμερα, στις 18 Σεπτεμβρίου 2013, δολοφονείται στην Αμφιάλη Κερατσινίου, από τάγμα εφόδου της νεοναζιστικής οργάνωσης ‘Χρυσή Αυγή’, ο αντιφασίστας, χιπ χόπερ και εργάτης Παύλος Φύσσας, γνωστός και με το καλλιτεχνικό προσωνύμιο Killah P.
Ο Παύλος εντοπίστηκε από μέλη της Χ.Α. σε καφετέρια της περιοχής όπου είχε πάει με φίλους-ες του για να παρακολουθήσουν ποδοσφαιρικό αγώνα. Όπως προέκυψε από τα στοιχεία που συλλέχθηκαν στη συνέχεια, ο Παύλος ήταν στοχοποιημένος λόγω της αντιφασιστικής του δράσης στις γειτονιές του Πειραιά αλλά και των πολιτικών στίχων που έντυναν τα τραγούδια του.
Από τη στιγμή αναγνώρισής του, ο μηχανισμός ειδοποίησης του τάγματος εφόδου της περιοχής ενεργοποιήθηκε, με εντολές από τα ανώτερα κλιμάκια της οργάνωσης. Γύρω στα 20 μέλη της οργάνωσης συγκεντρώθηκαν στην περιοχή για να επιτεθούν στην παρέα του Παύλου, ενώ ο Γιώργος Ρουπακιάς, αυτουργός της δολοφονίας κατέφθανε με αμάξι. Όταν η παρέα του Παύλου αντιλήφθηκε την ενέδρα προσπάθησε να απομακρυνθεί. Ο Παύλος όμως αποφάσισε με θάρρος και αυτοθυσία να αντιμετωπίσει την επίθεση δίνοντας χρόνος στους φίλους του να απομακρυνθούν. Ενώ είχε ήδη εμπλακεί σε μάχη σώμα με σώμα, ο Ρουπακιάς παραμερίζοντας τους υπόλοιπους, τον πλησίασε και τον μαχαίρωσε απευθείας στην καρδιά και την κοιλιά, εξασφαλίζοντας τον θάνατό του.
Όλα αυτά εκτυλίχθηκαν μπροστά στα μάτια αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ που είχαν ήδη καταφθάσει μετά από κλήσεις γειτόνων, αλλά παρέμεναν απαθής παρακολουθώντας τη δολοφονία του Παύλου να εκτυλίσσεται. Όταν ο Παύλος με τις τελευταίες του ανάσες τους επέδειξε τον δολοφόνο του και προσπάθησαν να τον συλλάβουν, ο Ρουπακιάς με χαρακτηριστική άνεση τους υπέδειξε ότι ήταν «δικός τους» και έπρεπε να τον αφήσουν.
Ο Παύλος δεν ήταν ο πρώτος μαχαιρωμένος αντιφασίστας από τα τάγματα. Ούτε ο πρώτος νεκρός των νεοναζιστών της Χ.Α. Τα τάγματα δρούσαν για πάνω από 20 χρόνια, με τα τελευταία χρόνια μέσα από την πολιτική και μηντιακή υποστήριξη που λάμβαναν, να έχουν ισχυροποιηθεί και αποθρασυνθεί, με την οργάνωση να λαμβάνει 426,000 ψήφους στις εκλογές που είχαν προηγηθεί τον Ιούνιο του 2012. Ήταν οι εποχές που το πολιτικό κατεστημένο έβλεπε ένα συνομιλητή στο πρόσωπο της Χ.Α., αλλά και μία παρακρατική δύναμη έτοιμη να καθαρίσει για λογαριασμό τους, τις αντιστάσεις που ορθώνονταν από τα αντιφασιστικά, αντιρατσιστικά και εργατικά κινήματα. Και απέναντι στην εδραίωσή της ως πολιτική δύναμη αλλά και στις επιθέσεις των ταγμάτων της, τα κινήματα βρίσκονταν μόνα στην αντιμετώπισή της. Δεκάδες σύντροφοι-ισσες χτυπήθηκαν και πολλοί-ες μαχαιρώθηκαν. Καταλήψεις και στέκια δέχονταν επιθέσεις, ενώ στις μεταναστευτικές γειτονιές προσπαθούσε να εγκαθιδρυθεί ο φόβος και η υποταγή.
Ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος, κοντά με άλλες αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές οργανώσεις, έκανε την επιλογή να μη θυματοποιηθεί και ακόμα περισσότερο να μην παραμείνει απαθής στη νέα αυτή πραγματικότητα. Εκατοντάδες εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, δεκάδες αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και πορείες, αλλά και επιθέσεις στις φασιστικές γιάφκες, αποτελούσαν για χρόνια τη μόνη αντίσταση που έβρισκαν μπροστά τους τα καθάρματα της Χρυσής Αυγής. Και για αυτό, η απόφαση ήταν ειλημμένη από μεριάς της Χ.Α.. Θα έπαιρναν εκδίκηση με τη ζωή κάποιου αντιφασίστα.
Με τη δολοφονία του Παύλου, οι συνομιλίες και συνεννοήσεις της κυβέρνησης με την οργάνωση χρειάστηκε να διακοπούν βίαια. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση, προσπαθώντας να καλύψουν τις ευθύνες τους, φόρεσαν τον ‘αντιφασιστικό’ τους μανδύα και αποφάσισαν να ορθώσουν το ‘δημοκρατικό τοίχος’ απέναντι στη νεοναζιστική απειλή. Ακολούθησαν συλλήψεις και σχηματίστηκαν δικογραφίες. Η κυβέρνηση άλλαξε και τη διαχείριση ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι πιέσεις για την τιμωρία των δολοφόνων γενικεύθηκαν. Και η πολιτική, οικονομική και δικαστική εξουσία χρειαζόταν να θυσιάσει τη Χ.Α. για να μπορέσει ταυτόχρονα να τροφοδοτήσει τις υπόλοιπες, ασπίλωτες ακόμα, εθνικιστικές και ακροδεξιές εφεδρείες.
Η δικογραφία για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, συνενώθηκε με άλλες που αφορούσαν επιθέσεις μελών της οργάνωσης Χ.Α. και σχηματίσανε τη δίωξη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης. Το Α’ Τριμελές Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, μετά από μία διαδικασία που κράτησε 3,5 χρόνια, δίκασε 69 μέλη της οργάνωσης, μεταξύ αυτών και ο γενικός της γραμματέας Νίκος Μιχαλολιάκος και φυσικά ο αυτουργός της δολοφονίας του Παύλου, Γιώργος Ρουπακιάς.
Το δικαστήριο ανακοίνωσε την απόφασή του στις 22 Οκτωβρίoυ 2020, ενώ στους δρόμους γύρω από το εφετείο πραγματοποιούταν μία από τις μεγαλύτερες αντιφασιστικές συγκεντρώσεις των τελευταίων ετών. Οι ομόφωνες αποφάσεις του τριμελούς που περιλάμβαναν, μεταξύ άλλων, την αναγνώριση της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης-συμμορίας βάση του άρθρου 187 του ΠΚ. Ο Γιώργος Ρουπακιάς κρίθηκε ένοχος για όλες τις κατηγορίες που του αποδίδονται για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα μαζί με τους Γεώργιο Πατέλη, Ιωάννη Καζατζόγλου, Ιωάννη Αγγο, Αναστάσιος Μάριος Αναδιώτη, Γεώργιο Δήμου, Ελπιδοφόρο Καλαρίτη, Ιωάννη Βασίλειο Κομιανό, Κωνσταντίνο Κορκοβίλη, Αναστάσιο Μιχάλαρο, Γεώργιο Σκάλκο, Γεώργιο Σταμπέλο, Λέων Τσαλίκη, Αθανάσιο Τσόρβα, Νικόλαο Τσόρβα, Αριστοτέλη Χρυσαφίτη. Aθώοι λόγω αμφιβολιών κρίθηκαν οι Σαντοριναίος και Τσακανίκας.
Με αυτό τον τρόπο έκλεινε η τελευταία αντιφασιστική μάχη που έδινε ο Παύλος, ακόμα και μετά το θάνατό του, κάτι που αποτυπώθηκε και στην κραυγή της μητέρας του Μάγδα Φύσσα: «Γιε μου, τα κατάφερες…»
Περίπου δύο χρόνια μετά, στις 15 Ιουνίου του 2022 ξεκίνησε στο Εφετείο η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, όπου συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Ο Παύλος όμως πέθανε. Και σε όλους τους συντρόφους-ισσες και φίλους-ες του, το κενό αυτό δεν μπορεί να καλυφθεί. Έχει απομείνει σε όλους και όλες μας όμως, αποτυπωμένη ή φωτογραφία του με υψωμένη τη γροθιά να φωνάζει: «Σιγά μην φοβηθώ…». Και θα συνεχίσει να είναι οδηγός στους καθημερινούς αντιφασιστικούς αγώνες που συνεχίζουν να δίνονται.
Αφίσες μνήμης και οργής για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
https://arxeio2147.espivblogs.net/archives/category/gegonota/paylos-fyssas
