Σαν σήμερα, τα ξημερώματα της 11ης Μαρτίου 2018, φεύγει από τη ζωή ο σύντροφος Χρήστος Πολίτης. Βρισκόταν ανάμεσα στους αγαπημένους του δρόμους και στέκια, στη γειτονιά των Εξαρχείων, όταν αναπάντεχα η καρδιά του σταμάτησε να χτυπάει.
Ο Χρήστος, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, από μικρή ηλικία υπήρξε ενεργό μέλος των αναρχικών αγώνων. Ήταν εκεί, στις αντιδράσεις για τη δολοφονία του Χριστόφορου Μαρίνου το ΄96, στα οδοφράγματα έξω από τα εξεταστικά το ΄98, στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις το ΄99, στις διαδηλώσεις ενάντια στη σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών στη Θεσσαλονίκη το 2003, στα φοιτητικά το ΄06 -΄07, αλληλέγγυος με τους αγώνες των κρατουμένων και όσους φυλακισμένους δε σκύβουν το κεφάλι, στην εξέγερση του Δεκέμβρη, στους αγώνες υπεράσπισης των Εξαρχείων…
Για αυτή ακριβώς του την αδιάλειπτη στάση βρισκόταν πάντα στο στόχαστρο των διωκτικών αρχών. Ένα όνομα εύκαιρο για να πλαισιώνει τις κατασκευασμένες και κατευθυνόμενες διώξεις της αντιτρομοκρατικής που έτρεχαν να αναπαράγουν τα ΜΜΕ.
Ο σύντροφος τα τελευταία χρόνια της ζωής του, υπήρξε μέλος της Ταξικής Αντεπίθεσης, αφήνοντας πίσω του μία μεγάλη παρακαταθήκη για το «επόμενο βήμα», για την κοινωνική/ταξική αντεπίθεση. Για την προλεταριακή έφοδο στον ουρανό, όπως έλεγε πάντα ο ίδιος.
Αλλά και ένα τεράστιο κενό, σε όσους-ες ήταν δίπλα όλα αυτά τα χρόνια, σαν φίλος, σύντροφος, αδελφός.
Όσοι-ες τον γνωρίσαμε, δεν μπορούμε παρά να ακούσουμε απλώς την προτροπή του και να συνεχίσουμε:
«Υπομονή. Δύναμη. Πίστη στην υπόθεση. Έχουμε δίκιο. Τέλος»
Μία συλλογή από αφίσες μνήμης και αλληλεγγύης με το σύντροφο Χρήστο Πολίτη
